‘Onze dochter Marrit is hoogbegaafd. Op de basisschool werden de problemen niet herkend. Ze kon zich dusdanig aanpassen dat er geen zichtbare moeilijkheden waren, waardoor signalen werden gemist en mogelijk verergerd. In het eerste jaar van de middelbare school liep ze vast. Ik ken Cedin door mijn werk in het onderwijs. Dus toen heb ik contact gezocht. Samen met een zeer kundige en begripvolle Specialist Hoogbegaafdheid hebben we Marrit zo goed mogelijk proberen te begeleiden.

Meer aan de hand

Dit ging een tijdje goed, maar leverde uiteindelijk onvoldoende op. Ze trok het niet om volledig naar school te gaan of naar selectietrainingen van haar sport. Er klopte iets niet. Ze had het eerste jaar zoveel verzuim gehad, dat ze toen zelf besloot om een nieuwe start te maken. Op haar eigen verzoek heeft ze het eerste jaar overgedaan. Met extra uitdaging voor Nederlands, Engels en Frans. Toen ook dat jaar niet naar wens verliep, dacht de Specialist Hoogbegaafdheid dat er iets anders aan de hand was en bracht ons in contact met zijn collega’s van Cedin Zorg.

Het was heel fijn voor ons als ouders dat zorg en onderwijs in één organisatie zit. Onze Specialist Hoogbegaafdheid had overleg gehad met zijn zorgcollega’s en wist zodoende ook in welke hoek we het moesten zoeken. We kwamen bij orthopedagoog-generalist Sandra Reitsma terecht. Zij wilde Marrit graag onderzoeken op autisme. Dat bleek het te zijn. Haar autisme uit zich in toets- en beoordelingsangst. Marrit kan zich dus prima ontwikkelen, maar het schoolse systeem knelt. Ze past niet door het hoepeltje dat school heet. De diagnose was lastig voor Marrit en tegelijkertijd verklaarde het een heleboel.

Uitgaan van het positieve

Het lukte Sandra om Marrit met een lach en een traan te laten wennen aan de diagnose. Ze gaf Marrit en ons hele gezin psycho-educatie over autisme. Zodat we meer kennis en ook begrip kregen. Dat was heel plezierig. Ook speelde Sandra een neutrale rol in de moeilijke gesprekken met school. Sandra richtte zich in deze gesprekken altijd op het positieve. Kijken naar wat wél kan. Helaas zag school niet de mogelijkheden die wij zagen en lukte het niet om Marrit binnen het onderwijssysteem te houden. Ze is daardoor thuiszitter geworden.

Inmiddels zijn we op een punt beland dat Sandra niet zoveel meer kan doen voor Marrit en heeft ze de zorg naar tevredenheid overgedragen. Maar als er iets is waar ik vragen over heb kan ik altijd nog bellen of mailen. Dat hebben we ook gedaan toen we van onze jongste zoon dezelfde signalen kregen als bij Marrit. We hebben Sandra gevraagd ook hem te onderzoeken. Ze kent ons gezin en onze achtergrond. We zijn gewoon heel tevreden over Cedin.’