Ervaringen

‘Door de integrale aanpak van Cedin waren we als gezin betrokken bij de behandeling van Olivier.’

Olivier is hoogbegaafd. Zijn eerste middelbare school is daarom een gymnasium. Maar hier kon hij niet meekomen: hij had weinig focus en zijn resultaten pasten niet bij wat we van hem verwachtten door zijn hoogbegaafdheid. Tegelijkertijd was het een moeilijke periode voor pubers door corona en dachten we dat dat ook meespeelde. Na het eerste jaar is hij naar een andere school gegaan.

Toen kwam Olivier zélf thuis met de opmerking: ‘Volgens mij heb ik ADHD.’ Hij zag een aantal kinderen in zijn klas die veel op hem lijken. Kinderen die moeite hebben met plannen, niet kunnen organiseren en altijd alles kwijt zijn. Ook zijn mentor viel dit op. We hebben toen aan Olivier gevraagd wat hij hiermee wilde. Hij wilde het wel graag onderzoeken. Zodat wij en ook school hem hiermee konden helpen. Via een vriendin kwam ik zodoende bij Cedin terecht.

Tools om je weg te vinden

Cedin stelde al vrij snel de diagnose ADHD. Maar dan, hoe verder? Olivier en ook wij als ouders hadden vooral baat bij tools hoe we hiermee om moesten gaan en onze weg hierin konden vinden. Daarvoor hebben we psycho-educatie gevolgd. Olivier leerde hoe het werkt in zijn hoofd en is daardoor heel volwassen geworden. Als zijn hoofd te vol zit, dan wordt hij overvraagd. Hij kan dat inmiddels heel goed zelf aangeven: ‘mam, je moet me nu niks meer vragen.’ Op school mag hij bijvoorbeeld ook de klas uitlopen als hij aanvoelt dat het hem wat teveel wordt.

Als gezin samen aan de slag

Wat ik heel sterk vind aan de integrale aanpak van Cedin is dat je er als ouders niet aan ontkomt om mét je kind in gesprek te gaan. We waren als gezin betrokken bij de behandeling van Olivier. Dit zorgde voor een hele mooie kruisbestuiving. Uiteindelijk moesten we allemaal met de billen bloot. Olivier kreeg zo meer begrip voor ons en wij voor Olivier. Dat is gewoon heel mooi. Want dan heb je het er met elkaar over. Dat Olivier ADHD heeft en Hoogbegaafd is, dat mag er gewoon zijn. We accepteren dat nu volledig. En ik weet inmiddels als moeder dat dat stukje van hem is. Ik probeer hem dan ook minder te bemoederen, hij mag dit lastig vinden. Hoe ik hem dan wél kan helpen, daarin zijn we allemaal gegroeid.’

Elina Zijlstra, moeder van Olivier (15)